Forum portalu Sponsoring Bezpieczny

Dyskrecja- to mój atut

Czasami trzeba zapomnieć siebie, swoje imię, jakąś część życia. Może trzeba zapominać tak długo, aż zrodzi się tęsknota za samą sobą. Opowiem ci przemilczany akt zapominania.

Pierwszy miał córkę. Miała tyle lat, ile ja, kiedy umarł mój ojciec. Drugi miał tyle lat, ile mój ojciec, kiedy umierał. Trzeci mógł mieć tyle lat, ile mój ojciec, gdyby teraz żył. Czwarty mógłby być moim ojcem. Nie wiedzieli o mnie prawie nic. O sobie wiedzieli jeszcze mniej. Na początku ze mną rozmawiali. Potem chcieli tylko dotykać. Wydawało się im, że gdy brakuje słów, to dotyk może je zastąpić. Wiem, że ty wiesz, że tak nie jest.

Nie usypiałam przy żadnym z nich. Żeby zasnąć przy kimś trzeba nie bać się poranka i już wtedy, przed zaśnięciem, cieszyć się na następną noc. Poranków, ich pośpiechu, mojego zawstydzenia i ich nieprawdziwych obietnic bałam się najbardziej. Czasem patrzyłam jak śpią. Śpią i śnią, kilka minut, kilka godzin, kilka razy. W hotelach, w tamtym mieszkaniu, w moim mieszkaniu, w innym mieszkaniu. Czasami zgadywałam ich sny. Polubiłam to. Chciałam zapamiętać. Tak samo jak chciałam zapamiętać moje nadzieje, ich przyrzeczenia, moje otarte kolana, ich smak, moją otartą do krwi pamięć. Zapamiętać każdą nagość i każde jej ukrywanie. Stopić w jedno to, co stopić się nie dawało, ponieważ samo zdążyło się do tego czasu wypalić. Potem chciałam zmyć z siebie ślad jednych dłoni, by oddać się innym dłoniom. Z zapomnienia i w zapomnienie. Z podróży w podróż. Z początku w początek. Z każdym z nich miałam tylko początek. Kobiety chciałyby do początków wracać, ale właśnie tylko wracać. Z jakiejś wspólnej drogi.

Na nadgarstku mojej prawej ręki noszę drogi, szwajcarski zegarek. Podarował mi go ten, który był jak czas oczekiwania. Miał pieniądze, ale był tak zajęty, że wszędzie go nie było. Ani przy mnie, ani u swojej żony, ani na spacerach z dziećmi, ani nawet wtedy, gdy chciałam mu powiedzieć, że go za to czekanie nienawidzę. Ciągle był tylko ze sobą, nawet wtedy, gdy bywał, na krótko, u swoich nowych kochanek. Mój ojciec kochał zegarki, ale natychmiast zapominał o nich, gdy ja miałam dla niego czas.

Na palcu mojej lewej dłoni noszę pierścionek z diamentem. Wiosną podarował mi go ten, który miał być jak wieczność. Przeminęła zanim zdążyło nadejść lato. Bardzo chciałam, aby chociaż raz ogrzał ten diament biorąc mnie za rękę nie myśląc o tym, że zauważą to inni. Był zbyt publiczny, aby zrobić to publicznie przy wszystkich . Czasami - raniąc się przy tym - dotykałam tego diamentu opuszkami palców mojej prawej dłoni. Bolało dopiero, kiedy zaczęło się zrastać. Mój ojciec kupił mi kiedyś na jarmarku w Kazimierzu watę cukrową i małe, przezroczyste szkiełko oprawione w cienki pasek blachy. Gdy ściskał moją rękę, to czułam jak puchną moje palce, topi się szkiełko i łączymy się w jedność. Czasami w kartonie z pamiątkami po ojcu znajduję ten pierścionek. Pogięty i zaśniedziły starością kawałek pamięci zamkniętej w zeszklonej łzie. Gdy zamykając oczy biorę go do ręki, to wydaje mi się, że ciągle mnie rozgrzewa ciepłem jego dłoni.

Są książki, których nikomu bliskiemu nie pozwalam dotknąć. Aby przypadkiem nie dał się zwieść ich fałszowi. Te książki, to jedyne co pozostało po tym trzecim. Pisał w nich o wielkiej miłości, a na końcu okazało się, że to tylko zmyślone historie o niespełnionej miłości do siebie samego. Mój ojciec nigdy nie przeczytałby mi bajki z takim zakończeniem.

Czwarty. Czasami wierzę mu nawet przez sen. Jego sen. Dopóki jeszcze śnimy. Czasami, kiedy usypiam w jednym pokoju, on upija się w drugim. Usypiamy tak w dwóch pokojach, na dwóch łóżkach, w wielu miastach, w jednym świecie. Nie walczę z tym. Czasami, kiedy żaden alkohol nie może zmienić stanu, w który zapada, kładzie się obok mnie, na podłodze przy łóżku. Czasami dopełza tam, raniony samotnością naszych ciał. Mówi mi, że tylko przy mnie ta samotność ma sens. Wierzę mu. Wierzę nawet wtedy, kiedy daje mi jej imię, jej twarz. We śnie, przez sen, dopóki śnimy. Dotyka nie mnie, lecz tego co utracił. A może dotyka tego, czego nie prześnili razem. Pozwalam mu na to. Potem mu opowiadam to, czego nikt inny nigdy nie usłyszy. Bo, gdy zniknie, zapomnę to wszystko. Z zemsty. Nie można lepiej się zemścić niż zupełnie wymazując go z pamięci.

Wszyscy czterej są ojcami i wszyscy mają córki. Wszyscy wciąż się mijamy. W obcych miastach, na ulicach, dworcach, lotniskach, parkach, plażach i w księgarniach. I tylko czasem spotykamy się w zamknięciu moich myśli. Wszystko było przypadkiem. Nakładającymi się na siebie zbiegami okoliczności. A może nawet pokrywającymi się zbiegami okoliczności. To już prawie cztery lata. Coraz bardziej tęsknię za sobą. Tą czystą, dziewiczo naiwną z przed czterech lat. Aby zacząć wszystko od nowa. Zrobić miejsce dla ciebie. Albo dla następnych czterech...

- Janusz Leon Wiśniewski

Jestem osobą wrażliwą, sympatyczną, wesołą. Uwielbiam poczucie humoru.

Ciebie chce...

szukam konkretnej relacji

Jestem facetem z wysoką kulturą osobistą, poszukującym spokojnej, uległej partnerki.

Dla mnie w tej relacji liczy się dyskrecja i szacunek :) Jestem normalną,ładną dziewczyną, która chce coś zmienić w swoim życiu i chce czegoś więcej niż ma :)

Sponsoring